Συνάδελφοι,

Σας ενημερώνουμε ότι αποστείλαμε επιστολή  προς τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη  Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, στην οποία αναγράφεται η θέση και η πρόταση της Ένωσής μας,  για τον εμπρησμό σε δάση ( άρθρο 265 ΠΚ), ενόψει της αναμενόμενης τροποποίησης των διατάξεων από την Επιτροπή Παρακολούθησης του νέου Ποινικού Κώδικα.

ΠΡΟΣ: ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη

ΘΕΜΑ: «Τροποποίηση των διατάξεων του νέου Ποινικού Κώδικα για τον εμπρησμό σε δάση από αμέλεια»

Αξιότιμε κ. Υπουργέ

  1. Στον νέο Ποινικό Κώδικα, όπως επισημαίνεται και στην Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 4619/2019, ήταν αναγκαίος ο εξορθολογισμός και η ανανέωσή του, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σύγχρονου του κοινωνικού κράτους δικαίου και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Τούτο επέβαλε, μεταξύ άλλων, τη διαμόρφωση ενός συστήματος ποινικών κυρώσεων (εξορθολογισμός και εκσυγχρονισμός) που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απόψεις για την ποινή και την αποκατάσταση της αναλογικότητας που συχνά παραβιάστηκε στον προϊσχύσαντα ΠΚ. Ωστόσο το σύγχρονο Ποινικό Δίκαιο επιδιώκει την αποτελεσματική προστασία των έννομων αγαθών και την ουσιαστική του προσώπου από τις παραδοσιακές καταχρήσεις της ποινικής καταστολής. Μεταξύ δε των βασικών αρχών που διέπουν τον νέο ΠΚ είναι η αρχή της επιείκειας.
  2. Εξάλλου στο Ειδικό Μέρος και στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο του νέου ΠΚ, όπως και στον προϊσχύσαντα ΠΚ, περιλαμβάνονται τα κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα, μεταξύ των οποίων και οι νομοτυπικές μορφές του εμπρησμού (κοινός εμπρησμός και εμπρησμός δάσους). Μεταξύ των σημαντικών αλλαγών που έγιναν στα εγκλήματα του ως άνω κεφαλαίου είναι και η εκλογίκευση των ποινών, η οποία διακρίνει τα εγκλήματα του κεφαλαίου αυτού σε δύο κατηγορίες ανάλογα με την κλίμακα διαβάθμισης των ποινών τους, οι οποίες αντανακλούν και την ειδικότερη απαξία τους σε σχέση με τη δυναμική της προσβολής που συνδέεται με αυτά, καθώς επίσης το αξιόποινο συνδέθηκε με την πρόκληση κινδύνου. Υπό αυτά τα χαρακτηριστικά οι διατάξεις του εμπρησμού (άρθρο 264) και εμπρησμού σε δάση (άρθρο 265) του νέου ΠΚ είναι ευμενέστερες σε σχέση με τις αντίστοιχες του προισχύσαντος ΠΚ.
  3. Μετά την πρόσφατη πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Σχίνο Κορινθίας και εξαπλώθηκε μέχρι και το Αλεποχώρι Δήμου Μεγαρέων Αττικής και είχε ως αποτέλεσμα την αποτέφρωση περίπου 72.000 στρεμμάτων δάσους και δασικής έκτασης καθώς και αγροτικής / γεωργικής έκτασης και ζημιές σε περίπου 380 κατοικίες και ζωικό κεφάλαιο, αν πράγματι ξεκίνησε από την καύση υπολειμμάτων καλλιεργειών από άτομο, κατά τον νέο ΠΚ η αντιμετώπιση του υπαίτιου για την εξ αμελείας πρόκληση της πυρκαγιάς προβλέπεται ποινή φυλάκισης από 10 ημέρες έως 5 έτη.
  4. Αν ωστόσο, ο υπαίτιος της πράξης του εμπρησμού δάσους από αμέλεια, με τη θέλησή του αποτρέψει τον κίνδυνο ή με την γρήγορη αναγγελία του προς τις αρχές δώσει αφορμή για την αποτροπή του, δηλαδή επιδείξει, έμπρακτη μετάνοια, κατά το άρθρο 289 παρ. 1 ΠΚ, εξαλείφεται το αξιόποινο της ως άνω πράξης (υποχρεωτικό λόγος ατιμωρησίας). Στο ανωτέρω λοιπόν χαρακτηριστικό παράδειγμα της καταστροφικής πυρκαγιάς στα Γεράνεια Όρη, αν ο φερόμενος ως δράστης έχει π.χ. πάρει ο ίδιος αμέσως με την πρόκληση της πυρκαγιάς τηλέφωνο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία (199) κι έχει αναγγείλει το περιστατικό, έχει τελέσει μεν, κατ΄ αρχήν, άδικη και καταλογιστή πράξη, για την οποία όμως θα παραμείνει τελικά (υποχρεωτικά) ατιμώρητος, αφού εξαλείφεται το αξιόποινο της πράξης του. Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί κι αν με την (ελεύθερη) θέληση του αποτρέψει τον κίνδυνο. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς το βαθμό επιείκειας των διατάξεων για το αδίκημα του εμπρησμού δάσους από αμέλεια υπό τον νέο ΠΚ σε σχέση με τις αντίστοιχες διατάξεις του προϊσχύσαντος ΠΚ (προβλέπονταν πλαίσιο ποινής φυλάκισης τουλάχιστον δύο έως πέντε ετών και χρηματική ποινή από 2.900 μέχρι 29.000 ευρώ, ενώ μετατροπή της ποινής που επιβλήθηκε δεν επιτρέπονταν), αφού όποιος προκαλεί από αμέλεια πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση, υπό το νέο νομοθετικό πλαίσιο, παραμένει ατιμώρητος για την πράξη του ανεξάρτητα από το μέγεθος της δυσεπανόρθωτης βλάβης που έχει προκαλέσει, εκτός από την ιδιοκτησία ατόμων και στο δασικό πλούτο της χώρας.Περαιτέρω, και σύμφωνα με την παρ. 2 του ιδίου ως άνω άρθρου 289 ΠΚ, το δικαστήριο μπορεί να κρίνει την ίδια ως άνω πράξη ατιμώρητη, αν ο υπαίτιος με τη θέλησή του αποτρέψει την εξέλιξη του κινδύνου ή με τη γρήγορη αναγγελία του προς τις αρχές δώσει αφορμή για την αποτροπή της (δυνητική) δικαστική άφεση της ποινής.

Κ. Υπουργέ

Κρίνεται λοιπόν σκόπιμο ενόψει της αναμενόμενης τροποποίησης των διατάξεων του ποινικού κώδικα, η Επιτροπή Παρακολούθησης του νέου Ποινικού Κώδικα, να προβεί στην αυστηροποίηση των διατάξεων του άρθρου 265 ΠΚ, με τον επανακαθορισμό του πλαισίου ποινής για την πράξη του εμπρησμού σε δάση από αμέλεια (φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή) και τη μη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 289 παρ. 1 Π.Κ. για την έμπρακτη μετάνοια στο αδίκημα αυτό. Να τύχει μόνον εφαρμογή η παρ. 2 του ιδίου ως άνω άρθρου για τη δικαστική άφεση της ποινής.

Επίσης, το βασικό αδίκημα του εμπρησμού σε δάση από συγκεκριμένης να τυποποιηθεί ως αφηρημένης ή έστω αφηρημένα – συγκεκριμένης διακινδύνευσης .

Δυστυχώς, κάθε χρόνο έχουμε αύξηση κινδύνου των δασικών πυρκαγιών, και πρέπει να γίνει αντιληπτό σε  όλους μας ότι η  καταστροφή του περιβάλλοντος έχει αντίκτυπο όχι μόνο για την χώρα μας, αλλά παγκόσμια και αυτό  σε χρονικό ορίζοντα πολλών γενεών.

Για την Ε.Α.Α.Π.Σ.

Ο Πρόεδρος

Παναγιώτης Βελής

Αντιστράτηγος – Υπαρχηγός ΠΣ ε.α.

 

Ο Γενικός Γραμματέας

Ιωάννης Ζαχίλας

Αντιστράτηγος ΠΣ ε.α.

 

 

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή με την θέση της Ένωσης, πατώντας εδώ