ΟΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΗΡΩΕΣ…ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ
Άλλη μια χρονιά γίναμε μάρτυρες βιβλικών καταστροφών, τραγικών καταστάσεων, οδυνηρών γεγονότων και ολέθριων συμβάντων που προκάλεσαν οι πυρκαγιές, με σύμμαχο την κλιματική αλλαγή, που έπληξαν τη χώρα μας. Είναι πολύ εύκολο κανείς να ρίξει τον λίθο του αναθέματος στους υπευθύνους της πυρόσβεσης και να κατακεραυνώσει όλους όσοι προσπαθούν αδιάκοπα και με σθένος να αποσοβήσουν την καταστροφή. Είναι όμως φρόνιμο; Πολλοί οι αστάθμητοι παράγοντες που πρέπει να ζυγίσει κανείς, τα πύρινα μέτωπα φάνταζαν σαν τη Λερναία Ύδρα που ξεπετάγονταν και οι πυροσβέστες καλούνταν να την αντιμετωπίσουν με ταχύτητα αλλά και με αποτελεσματικότητα. Το τίμημα μεγάλο, η προστασία, όμως, του Πολίτη, των έμβιων όντων, του φυσικού κάλλους και των περιουσιών άκρως αναγκαία.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που μπορεί να αναφέρει κανείς από τα πύρινα μέτωπα που ξέσπασαν. Πιο συγκεκριμένα, η τελευταία φωτιά που έπληξε στον Βαρνάβα Αττικής βρήκε πρόσφορο έδαφος να τρέξει «με ιλιγγιώδη ταχύτητα» καίγοντας μεγάλο μέρος της Βορειοανατολικής Αττικής.
Η κρισιμότητα της δύσκολης εκείνης ημέρας από άποψη επικινδυνότητας ήταν γνωστή και μάλιστα είχε επισημανθεί (κατηγορία 5) σε συνδυασμό δε με την ένταση των ανέμων (με ριπές 70 με 80 χιλιόμετρα την ώρα) που επίσης είχε επίσης προβλεφθεί, και δεδομένων αυτών των συνθηκών οι πυροσβέστες βρέθηκαν για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή προκειμένου να δώσουν έναν ηρωικό μεν αγώνα αλλά άνισο. Η πορεία της φωτιάς, όμως, δεν ανακόπηκε. Ούτε η μαζική κινητοποίηση δυνάμεων την περιόρισε, καθώς ήδη η φωτιά είχε αναπτύξει μεγάλη δυναμική.
Η πυρκαγιά επεκτάθηκε δραματικά, σχηματίζοντας μεγάλη περίμετρο πολλών χιλιομέτρων πλησιάζοντας κατοικημένες περιοχές. Οι φλόγες, όμως, διέσχισαν πληθώρα περιοχών που είχαν δοκιμαστεί και στο παρελθόν. Οι κηλιδώσεις δημιουργούσαν διαρκώς νέες εστίες και δυσχέραιναν κατά πολύ την δράση των πυροσβεστών. Ήταν πρακτικά αδύνατο η Πυροσβεστική να προστατεύσει μεμονωμένα κτίρια ή εγκαταστάσεις μέσα σε δάσος ή δασική έκταση όταν ξεσπούν τέτοιου είδους πυρκαγιές.
Με θλίψη είδαμε πως όλοι οι παράγοντες αυτοί προκάλεσαν την καταστροφή σε σπίτια, περιουσίες και δασικές εκτάσεις, ενώ πυκνοί καπνοί είχαν σκεπάσει ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής, προκαλώντας σοβαρούς κινδύνους στην υγεία των πολιτών.
Πλέον, δυστυχώς, είμαστε παρατηρητές σε μια νέα πραγματικότητα, που τα ακραία φαινόμενα, η μεγάλη περίοδος ανομβρίας – ξηρασίας, οι υψηλές θερμοκρασίες, η χαμηλή υγρασία της καύσιμης ύλης, οι ισχυροί άνεμοι, το μορφολογικό ανάγλυφο, η άναρχη δόμηση εντός δασικών εκτάσεων καθώς και το μικροκλίμα της περιοχής είναι όλα όσα έχουν να αντιμετωπίσουν οι πυροσβέστες.
Οι συνάδελφοι πυροσβέστες επέδειξαν αστείρευτες αντοχές, μεγάλη αυταπάρνηση, υψηλό βαθμό επαγγελματικής ωριμότητας και υπευθυνότητας.
Οι μάχες αυτές που δίνουν καθημερινά οι πυροσβέστες μας (μόνιμοι, εποχικοί, πενταετούς) είτε σε αντιπυρική περίοδο είτε όχι πραγματοποιούνται τις περισσότερες φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες και άκρως επικίνδυνο και ανθυγιεινό περιβάλλον. Δεν διστάζουν μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις να κινδυνεύουν και να ρισκάρουν την ζωή τους στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν την ανθρώπινη ζωή, την δημόσια υγεία και ασφάλεια καθώς και τον φυσικό πλούτο της χώρας . Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να έχουν πολλούς τραυματισμούς ή και ακόμη να έχουμε θρηνήσει δεκάδες συναδέλφους στα πεδία της κατάσβεσης.
Τα διαχρονικά αλλά και επίκαιρα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Πυροσβέστες μας, προβλήματα που σε βάθος χρόνου, αθροίζονται, διογκώνονται και τους οδηγούν σε σωματική, ψυχική και οικονομική εξουθένωση, παραμένουν δισεπίλυτα.
Επαινούμε και επικροτούμε το έργο των πυροσβεστών μας οι οποίοι μάχονται στα μέτωπα των πυρκαγιών ανά την Ελλάδα, δουλεύοντας ακατάπαυστα ηρωικά, αγόγγυστα και χωρίς να διαμαρτύρονται για την περικοπή αδειών και ρεπό. Στεκόμαστε, λοιπόν, στο πιο σημαντικό, στο έργο του Πυροσβέστη, ο οποίος εργάζεται με αυταπάρνηση και αλτρουισμό. Ένα έργο που συνεπάγεται την έκθεσή τους όχι μόνο σε βλαβερές τοξικές ουσίες και σε ισχυρά συναισθηματικά σοκ. Όλα αυτά έχουν βραχυπρόθεσμες αλλά και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία τους.
Το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να εκφράσουμε το θαυμασμό μας, αλλά και το σεβασμό μας προς τους συναδέλφους μας άνδρες και γυναίκες που δίνουν για ακόμη μια φορά τις δικές τους τιτάνιες μάχες. Στην πρώτη γραμμή “βουτώντας” στην πυρκαγιά με ηρωική αυταπάρνηση για να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί.
Καταληκτικά, με την ελπίδα σαν τον μυθικό φοίνικα που αναγεννάται μέσα από την τέφρα του, να αναδασωθούν οι δασικές εκτάσεις, να αποκατασταθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα οι υλικές ζημιές και να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές.
Παναγιώτης Βελής
Αντιστράτηγος – Υπαρχηγός Π.Σ. ε.α.
Πρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος (Ε.Α.Α.Π.Σ.)